عرض سلام و ادب خدمت همه مخاطبان عزیز و گرامی
که با حضور و نظرات سرشار از لطفشون هم راهنماییم کردن و هم تشویق...
خدا رو شاکرم که تو این روزگار غریب و گاهی تلخ هستن آدمایی که دلاشون خداییه و نگاهشون اخلاقی...
خواستم بگم احتمالاً مدتی نباشم و نتونم بنویسم... یا به وب ها و نوشته های شما عزیزان سر بزنم...
کوتاهی بنده رو ببخشید...
امیدوارم اگه نبودم تو نبودنم هم گاه گاهی سری به وب و نوشته هام بزنید و اگه نکته ای یادتون اومد،
انتقاد یا پیشنهادی داشتید، گله یا شکایتی بود، بنویسید و حرف دلتون رو بگید
که انشالله به محض اینکه تونستم بیام، بتونم
از نوشته ها و حضورها و نوشته های قشنگ و حتی انتقادی تندتون استفاده ی لازم رو بکنم...
دعام کنید... از خدا میخوام همیشه موفق باشید و مؤید و پیروز... سالم و سلامت... شاد و پر انرژی...
وب و نوشته هام رو تنها نذارید... نذارید احساس غریبی کنن... سپاس...
*
*
*
تا بعد...*
نظرات شما عزیزان:
نازنين
ساعت19:37---14 آذر 1392
همیشه که باشی،از تو خسته میشوند،مردمانی که اگر نباشی میگویند بیمعرفتی...
موفق باشيد...
پاسخ: به این جمله تون رسیدم... حسش کردم.. کاملا برام ملموسه... باز هم سپاس...
محیا
ساعت10:08---12 آذر 1392
نوشته ها... حتی اگه به زبون آورده نشن باز هم غریب نیستن...یه نفر...تنها تر از یک برگ بی نفس،یا حتی تنهاتر از هر پرنده ی اسیر شده تو قفس،میخونتشون...
همون خدایی که با همه ی وسعتش تو قلبی به ابعاد یک دست مشت شده، جا گرفته...
پاسخ: درود بر شما و نظر زیباتون... نوشته ی بسیار زیبا و امیدوارکننده ایه... ممنونم ازتون... موفق باشید...
همراز
ساعت11:38---11 آذر 1392